Uit een vertrouwelijk onderzoek van de politieacademie is gebleken dat een kwart van de politieagenten niet ingrijpt bij risicovolle situaties. Ze zijn te slecht getraind, bang voor geweld of er is te weinig ondersteuning ter plaatse. Samantha werkt ’s nachts  als politieagente op het Surinameplein in Amsterdam en komt vaak in risicovolle situaties terecht. ‘Ik ga niet eerst nadenken wat er met me zou kunnen gebeuren, meestal ga ik er gelijk op af.’

Wat gebeurt er allemaal tijdens een gemiddelde nacht op je werk?

‘‘s Nachts op straat gebeuren er veel dingen tegelijk. Je gaat van het ene incident naar het andere. Meestal krijgen we meldingen van huiselijk geweld en is er veel overlast van hangjongeren in de buurt. We schrijven dan bonnen uit aan deze jongeren, maar ze nemen je nooit serieus. Ze vinden het heel grappig om dingen naar je te roepen en laatst gooiden ze het raam van de politieauto in. Je moet hier gewoon boven staan, wanneer je laat blijken dat je onzeker bent, lopen ze over je heen. We controleren ´s nacht ook vaak op wapens. Dan houden we alle voorbijgangers en automobilisten aan en kijken we of we wapens kunnen vinden, in sommige gebieden is er namelijk een messenverbod. Je vindt echt de raarste dingen bij mensen in auto´s. We hebben een paar maanden geleden nog een ouderwetse handboog in beslag moeten nemen’.

Wat is het meest shockerende dat je ooit heb meegemaakt op straat?

‘Van sommige dingen die je meemaakt op je werk schrik je wel even, maar gelukkig kan ik alles goed relativeren. Ik blijf hier heel nuchter over. Wat me het meeste raakt zijn de mensen die te veel drugs hebben gebruikt. Wanneer drugs niet goed valt kunnen mensen echt heel vreemd gaan doen. Meestal gaan ze zichzelf dan ook verwonden en dan is het belangrijk om snel in te grijpen. Op een nacht liep ik langs een steegje waar een man met zijn hoofd heel hard op de muur aan het bonken was. Er verscheen al een groot gat in zijn voorhoofd, maar hij ging maar door. Ik greep hem van achteren vast, zodat hij zichzelf niet verder kon verwonden. Gelukkig kreeg ik hem kalm en kon hij met een ambulance naar het ziekenhuis worden afgevoerd’.

Ben je wel eens in een situatie terecht gekomen waarbij je niet durfde in te grijpen?

‘Ik ben wel eens in een situatie terecht gekomen waarbij ik echt versterking nodig had. Je rijdt met z’n tweeën ‘s nachts rond in een politieauto en wanneer er ergens iets gebeurd ga je erop af. Deze avond kregen we een melding over huiselijk geweld. Iemand had de politie gewaarschuwd over een man die zijn vrouw in elkaar aan het slaan was. Eenmaal ter plaatse, kwam de man in kwestie net zijn huis uit lopen. We herkenden hem meteen, het was een bekende van de politie. Het is een heel agressieve man en daarom durfde we hem geen van beiden aan te houden. Via de portofoon vroegen we om versterking die we gelijk kregen. Daarna hebben we hem overmeesterd en is hij naar het bureau afgevoerd. Achteraf denk je wel hoe het zou zijn gelopen als deze man weer terug naar binnen was gegaan om zijn vrouw te mishandelen. Ik weet zeker dat ik deze man dan ook zonder versterking zou hebben aangehouden. Je kunt op zo’n moment niet anders’.

Ben je wel eens bang geweest in een bepaalde situatie?

‘Op een avond kwam er een gestoorde man het politiebureau binnen die allemaal complottheorieën had tegen zijn vrouw. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat hij er misschien naast zat, maar dit had een averechts effect. Hij werd ontzettend boos en haalde een ijzeren staaf onder zijn jas vandaan. Hierdoor voelde ik me zeer bedreigd en werd ik een beetje bang. Voordat hij op me in kon slaan kwamen andere agenten mij te hulp. Ze pakten de staaf af en wezen hem resoluut de deur. Voor de rest ben ik nooit echt bang geweest. Veel dingen zijn gewoon spannend. Ik bedenk ook niet van tevoren wat er met me zou kunnen gebeuren, meestal ga ik er gewoon op af. Als ik alleen op de fiets naar huis moet in het donker ben ik banger, dan wanneer ik geweld meemaak op mijn werk’

Wat vind jij van de uitkomst van het onderzoek van de politieacademie?

‘Als dit onderzoek is uitgevoerd onder beginnende politieagenten dan klopt dit wel. Beginnende agenten zijn vaak wat onzekerder of ze mogen ingrijpen of niet. Je gaat aan het begin van je studie gelijk de straat op met een andere student en dan weet je allebei natuurlijk nog niet wat je mag doen. Daarnaast is het heel gek om voor het eerst in een uniform te lopen. Je merkt dat je raar wordt aangekeken en dat mensen dingen naar je gaan roepen. In mijn korps wordt er heel snel ingegrepen bij een geweldsdelict. In de stad is het ook gemakkelijker om versterking te krijgen. Binnen vijf minuten zijn ze vaak al gearriveerd. Misschien is dit anders in kleinere gemeentes buiten Amsterdam. Daar duurt het langer voordat je versterking krijgt.’