,,Je bent hier pas een goede journalist, wanneer je een paar keer in de gevangenis hebt gezeten.” Ik zit met twee Duitse meiden in de kantine en we praten over Turkije. Melanie is al vier maanden in deze mooie stad, dus ze weet veel te vertellen. Ik wil Istanbul begrijpen. Maar toch snap ik er niet veel van. Weinig persvrijheid in Turkije? Ik dacht juist dat ze zo modern en open waren! De Turken die ik hier tegen ben gekomen in ieder geval wel! We moeten nog een tijdje wachten voor de volgende les begint, dus laat ik mijn belevenissen van de afgelopen week de revue passeren.

Na een weekendje van uitbundig feesten en ronddwalen over de markt, was het tijd om te gaan doen waarvoor ik hier ben gekomen. Naar school toe!
De introductiedag begon met een vijf uur durend welkomstverhaal, dat het ene oor in en het andere oor weer uit ging. Niemand kon aan het einde nog zijn ogen openhouden. Na deze slaapverwekkende inleiding, werd het gezellig. We leerden de medestudenten kennen onder het genot van een heerlijk kopje Turkse thee. De exchange studenten komen echt overal vandaan, dus dat is heel leuk! ’s Avonds deden we een dansje tijdens een welkomstparty in de plaatselijke discotheek.
Daarna begonnen een aantal stressvolle dagen. In Nederland hadden we onze vakken uitgekozen, maar we moesten dat bij deze universiteit nog even bevestigen. Het probleem was alleen, dat veel vakken niet meer werden gegeven! Mijn lessen waren er nog wel, maar Esther en Lisanne moesten bijna hun hele schema veranderen.
Onze agressie gooiden we er die avond uit op de bowlingbaan. Esther en Lisanne hadden bijna gewonnen. Ik slaagde er alleen in om de bal tien meter de lucht in te gooien, zodat ik bijna een gigantische deuk in het hout achterliet. Gelukkig bleven de Turkse mensen uit mijn groep, keihard juichen voor mijn blunders. Hoe lief en sarcastisch.
Toen het weekend aanbrak, stond er een reisje Bursa op het programma. Met een groep studenten van de universiteit reden we in vier uur naar deze historische plaats. We kregen gelijk een rondleiding door de stad. In Bursa liggen heel wat tombes waar bekende sultans in zijn begraven. Daar moesten we even een bezoekje aan brengen. Evenals de vele moskees die deze op drie na grootste stad van Turkije kent. Na vijf uur waren onze voeten nogal moe, maar onze gids was niet te stuiten en bracht ons ook naar zijn huis om een fluitvoorstelling te geven. Terug in het hotel konden we een half uur neerstorten. Daarna werd het tijd om de plaatselijke kebab uit te testen en het nachtleven van Bursa in te duiken.
De volgende ochtend stond iedereen fris en fruitig aan het ontbijt, want we zouden gaan skiën! We reden in de bus naar de besneeuwde bergtoppen die je vanuit de stad kunt zien liggen. Ik deed even mijn oogjes toe. Op het moment dat ik ze opende was alles wit en dwarrelde de sneeuw gestaag naar beneden.
Het skiën was super leuk. Ik kon nog net een blauw ski-jack en een broek in maat xxxxxl bemachtigen. Daarna begonnen we met het aantrekken van de ski’s, wat op zich al een hele kunst is. Met de mensen die niet konden skiën, koos ik een laag heuveltje om even te oefenen. (Klik hier voor het filmpje). Twee Turkse mannen die ons gestuntel van een afstandje bekeken, boden aan privéles te geven. We konden met hun skipassen gratis de berg op! Het was geweldig om zonder vallen over de steile hellingen naar beneden te glijden. De privéleraar van Esther veroorzaakte nog even een ongeluk, waardoor hij met een ambulance afgevoerd moest worden. Esther was wonder boven wonder nog helemaal heel.
Met spierpijn op plaatsen waarvan ik niet wist dat je daar spieren had, begon na het weekend de echte schoolweek. Ik heb vakken als fotografie, documentaires maken, schrijven in een redactie en televisieproductie. Aan het einde moet ik een documentaire, een portfolio met foto’s, nieuwsartikelen, een tv programma en een campagne hebben gemaakt. Dat wordt dus een hele uitdaging!
Een leuk vak dat ik heb gekozen heet Kontra. Na het lange wachten met de Duitse meiden liep ik naar deze les toe. En guess what? We gaan ons verdiepen in de weinige persvrijheid, de Koerdische kwestie en allemaal andere sociale kwesties die hier in Turkije spelen. Nu leer ik je toch nog kennen Istanbul!

Liefs,
Sanne