Heey allemaal!

Hier volgt weer even een berichtje vanuit het bruisende Kitui! Het vorige bericht was niet zo heel gezellig vanwege die overval. Gelukkig zijn er nu veel leuke dingen gebeurd en de mensen zijn hier nog steeds erg lief en aardig tegen me.

Na die overval zat de schrik er nog even goed in, maar daarna werd het gewoon een spannend verhaal wat je nog even extra aangedikt aan je vrienden zou kunnen vertellen. Dat was maar goed ook, want vrijdag moesten we weer vroeg uit de veren om (je raad het al) nog meer kinderen op te halen! Deze keer moesten we 12(!) kinderen ophalen. In Nederland zouden er nooit 12 kinderen + 3 begeleiders in dat busje gepast hebben, maar in Kenia kan alles!

We waren nog maar net op weg toen we een lekke band kregen! Ik had gelijk een soort van deja vu gevoel, maar gelukkig was het 10 uur ’s ochtends dus geen overval deze keer. De band werd gemaakt en we konden weer rijden. Na een paar uur, stopten we even bij een hotel om te ontbijten. We bestelden chapati (een soort droge pannenkoek) die we met suiker opaten. Eigenlijk hoor je chapati zonder beleg op te eten, maar dat smaakt een beetje saai. Na het ontbijt reden we verder en haalden de 12 kinderen bij de verschillende scholen op. Het was een wonder dat het allemaal paste want er moesten ook nog veel spullen van de kinderen mee. De auto zat propvol en net toen ik dacht: ‘mag je in Kenia wel met zoveel mensen in een auto rijden’? Werden we aangehouden door de politie! De auto werd neergezet aan de kant van de weg . Ik keek uit het raam en zag dat we op een uitstekend punt terecht gekomen waren, want in de verte liep een giraf! Jammer genoeg heb ik er geen foto van kunnen maken, omdat hij te ver weg was. Ondertussen was zuster Mary aan het onderhandelen met de politie. Daar is ze ontzettend goed in, want in plaats van €50,- mocht ze €5,- betalen. (wegens te hard rijden en een te volle auto). We konden daarna weer gewoon doorrijden. (erg vreemd, de auto was na het betalen van die boete nog even vol hoor). Uiteindelijk hebben we op de terugweg nog heel veel, gazellen, zebra’s en een paar giraffes gespot! We waren gelukkig nog voor half 7 thuis dus hoefden we deze keer niet in het donker over de weg te rijden.

De volgende dag, was het zaterdag dus we konden lekker uitslapen. Ik werd wakker van het gezellige getik van regen op het dak. Jawel, in Kenia kan het blijkbaar dus ook wel eens regenen! Ik stapte uit mijn bed, midden in een plas water. Op dat moment vond ik die regen ineens niet meer zo gezellig. Het water lekte uit het plafond, mijn kamer in! Ik waarschuwde iemand die hier werkt en er kwam na een tijdje een aardige jongen die het lek even voor me maakte. Na alle commotie, hield het buiten gelukkig op met regenen. Het was erg modderig, maar na een paar minuten alweer snikheet. Na het doen van onze zaterdagse boodschappen, werden we door wat Nederlandse mensen die hier zitten, uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje met een Afrikaans thema. We kochten daarom snel nog even een Afrikaanse doek om geheel in stijl op het feestje te kunnen arriveren. ’s Avonds aten we nog even een broodje met onze overheerlijke zelf gefabriceerde tonijn salade en we vertrokken samen met Kim en Stephanie naar de party. Iedereen had wel iets Afrikaans aan en het werd erg gezellig. Daarna gingen we natuurlijk weer naar de River side! Een paar mensen wilden me leren hoe ze hier dansen maar ik deed telkens wel iets verkeerd (blijven oefenen!) Na een tijdje viel de stroom uit. Het was toch bijna afgelopen dus belden we onze favoriete taxichauffeur die ons nar huis toe bracht.

De volgende ochtend ging de wekker om 7 uur(!). Een beetje overdreven op zondag, maar hier is dat normaal, omdat we waren uitgenodigd om naar de kerk te gaan. We dachten dat een kerkdienst hier in Afrika wel gepaard zou gaan met veel zang en dans, maar dat bleek toch nog even tegen te vallen. Ze hebben hier wel veel wierook en ze zwaaien soms allemaal tegelijk met hun handen in de lucht(?!) Maar voor de rest leek het veel op een Nederlandse kerkdienst. We zagen ergens ook een bordje met gospelkerk, dus we besloten daar de volgende keer heen te gaan!
Na de kerkdienst gingen we gelijk door naar het zwembad. Daar hebben we de hele dag verder gezeten/gelegen. In het begin stond er een groepje kinderen ons met open mond aan te staren(Aan zonnen doen ze hier namelijk niet) hierdoor voelde ik me wel een beetje ongemakkelijk. Maar gelukkig was de lol er snel af en kon ik rustig gaan slapen. Kim en Stephanie kwamen later op de dag ook even langs en daarna drupten ongeveer iedereen weer binnen die we de vorige dag ook op het feestje gezien hadden. Het was dus wel gezellig.

De volgende dag stonden we rond half negen op om naar het tehuis te gaan. We werden opgehaald door de zusters met de auto waarna we te horen kregen dat er vandaag een meating met de kinderen zou plaatsvinden. Er zijn nu namelijk heel veel kinderen in het centre die we opgehaald hebben van school. Met al deze kinderen en de kinderen die van de straat af komen (50 in totaal) moest gesproken worden over hoe belangrijk het is om goed te leren. Voor de kinderen die de beste van de klas waren (ong.5) werd uitgebreid geapplaudisseerd. Daarna moest elk kind nog apart zeggen hoeveelste hij of zij van de klas was, en het aantal punten ofzo. (ik snap het schoolsysteem hier nog niet echt) Als laatst kwamen er ook nog 4 kinderen aan bod die het jaar over moesten doen. Tegen hen werd een preek gehouden waarom het zo belangrijk was dat ze goed hun best bleven doen enz. Het helegebeuren duurde uiteindelijk tot half 5(!) In Nederland zou er al lang een eind aan gekomen zijn, maar hier blijven ze maar door gaan.
Toen we eindelijk naar huis konden hebben we een tosti ijzer gekocht en lekkere tosti’s gegeten met Kim en Stephanie. We zijn nu al aan het verzinnen wat je in een tosti ijzer allemaal kunt bakken (wentelteefjes bijvoorbeeld)

’s Morgens stonden we weer op rond half negen en we hebben weer op de zusters gewacht tot die ons op zouden halen. Ze belden ons met de mededeling dat we maar zelf alvast moesten gaan lopen omdat ze nog ergens eten aan het regelen waren voor de kinderen. Kim en Stephanie gingen even naar het ziekenhuis want Stephanie voelde zich niet zo lekker. In het centre hebben we wat spelletjes gedaan met de kinderen. Met zo’n grote groep is het nu wel moeilijk om iets te doen, maar gelukkig zijn het er na de vakantie een stuk minder. Eenmaal terug in het huisje, kregen we te horen dat Stephanie inderdaad malaria had! Sharon en Chantal (twee meiden van de Nederlandse groep) kwamen ’s avonds nog even gezellig langs (omdat wij hier een normale douche hebben) en we hebben met zijn allen patat met pannenkoeken (ja dat hebben ze hier) gegeten. Ze nodigden ons ook uit om 5 december bij hen Sinterklaas te vieren.

De volgende dag hebben we op het centre even met de kinderen gekleurd en geknutseld. Als ze eenmaal papier en stiften in hun handen hebben, kunnen ze uren zoet zijn. Een stuk of 15 kinderen gingen vandaag weg om bij hun familie de rest van de vakantie door te brengen. Omdat de zusters altijd hun families gaat zoeken wanneer de kinderen in het center terecht komen, hebben de meeste nog wel een plek om naar toe te gaan in de vakantie. ’s Middags hebben we porec gegeten in het center. Dit is een soort warme substantie (je kunt het ook drinken) met kleine brokjes er in. Het heeft niet zo’n heel geweldige smaak maar met de suiker en kaneel er doorheen is het wel binnen te houden. ’s Avonds hebben we een lekkere fruitsalade gegeten. Het lijkt hier trouwens altijd of het fruit nog niet rijp is, maar het smaakt echt goed. De sinasappels zijn bijvoorbeeld groen en de vrucht is geel. Dat geld ook voor de ananas waarvan de binnenkant wit is. De schil van een banaan is ook groen, maar de banaan zelf is erg lekker hier. Mango’s vind je overal, de bomen hangen er vol mee, alleen zijn ze nu nog niet rijp. De mango’s die in de supermarkt liggen smaken hetzelfde als die je in Nederland kunt kopen.

Teuntje moest de volgende morgen weer vroeg opstaan om samen met Kim weer wat kinderen van een school op te halen. Stephanie bleef thuis vanwege de malaria die nog steeds niet over is. Het regende echt super hard (meestal stopt de regen hier wel na een paar minuten maar nu bleef het de hele dag maar doorregenen.) Ik werd opgehaald door zuster Pascal om naar het centre te gaan. Eenmaal daar heb ik de kinderen weer even vermaakt met stiften en papier. Het bleef maar doorregenen en ik hoopte dat ik wel terug naar huis zou kunnen lopen. Na de lunch (mais met bonen) stopte het gelukkig een beetje met regenen. We gingen naar buiten en zagen dat de rivier helemaal overstroomd was! Er waadde een jongen door het water om mensen over de rivier te brengen op zijn rug voor 20 cent. (Elk nadeel heeft hier zijn voordeel). Ik liep daarna terug naar huis om Stephanie even gezelschap te houden. Net toen ik thuis kwam, begon het weer keihard te regenen. Het werd al donker maar Kim en Teuntje waren er nog niet. Ik begon al bezorgd te worden maar toen kamen ze gelukkig binnen met vieze kleren en wilde verhalen over vastzitten in de modder en auto’s die niet opzij gingen.

De volgende morgen hadden we vrij. Vrijdag is namelijk onze rustdag (we moeten heel veel rusten van de zusters) We werken 4 dagen in de week op het centre en we hebben vrijdag zaterdag en zondag vrij. Na het doen van de wekelijkse was, gingen we samen met Stephanie en Kim cadeautjes kopen voor Sinterklaas. We vonden een heel leuk winkeltje waar een lieve man allemaal zelfgemaakte houten spullen verkocht. Hij had dingen zoals houten beeldjes en mooi uitgesneden lepels. Toen we ongeveer alles in de winkel wel aangeraakt of gekocht hadden gingen we naar de supermarkt toe. Daar hadden Stephanie en Kim afgesproken met sister Mary om een naaimachine te kopen. Er is namelijk een meisje op het center met een kindje. Ze kan nergens heen, ook niet naar school. Door deze naaimachine voor haar te kopen kan ze kleren gaan maken, zodat ze in haar eigen onderhoud kan voorzien. Toen de naaimachine in de auto stond, kwam er een jongen naar zuster Mary toe. Hij liep op blote voeten en keek een beetje glazig uit zijn ogen. Ik begreep van zuster Mary dat hij ook een tijdje in het centre had gezeten maar dat hij daar weggelopen was. Ik keek naar die jongen en dacht aan de kinderen op het centre. Zouden die er ook allemaal zo bij hebben gelopen? Ik kon me er eigenlijk geen voorstelling van maken. De kinderen op het center zijn zo anders, ze zien er veel beter verzorgd uit en hebben in ieder geval iets aan hun voeten. Ze zijn ook erg sociaal en praten je de oren van je kop.
Vanuit de supermarkt liepen we weer naar huis. Daar hadden we met Sharon en Chantal afgesproken om ‘s avonds lekker te gaan eten bij de Bavaria! We reden er heen achterop de motor. Dat vind ik echt super gaaf hier, want het landschap is hier echt zo mooi.

Op zaterdag ben ik met Teuntje meegelopen naar de haarsalon omdat ze graag vlechtjes laten zetten. Het duurde even voor we het gevonden hadden, want het is hier echt een wirwar van straten en steegjes. De vlechtjes zijn uiteindelijk heel mooi geworden. Ik ga ze denk ik ook een keer laten zetten. ‘s Avonds gingen we sinterklaas vieren met de Nederlanders die hier zitten en er deden ook wat Kenianen mee. Ze vonden het een erg leuk spel en we hebben veel lol gehad. Na deze sinterklaasavond zijn we uiteraard weer naar de River Side gegaan. We bleven niet zo lang want Stephanie had last van Harry (dit was ik nog vergeten te vertellen, Stephanie heeft nu een huisworm genaamd Harry. Helaas woont hij in haar buik, hopelijk is hij er over een week uit! Bah!)

De volgende ochtend stapten we uit bed met het idee om even naar een gospel kerk te gaan. Helaas was het niet echt wat we er van verwacht hadden. (een man die de hele tijd aan het schreeuwen was, niks geen zang en dans).
Eenmaal thuis heb ik de laptop gepakt om dit verhaal op te schrijven. Straks gaan we weer lekker bij het zwembad liggen!

Liefs,
Kavata

P.s: Heel vreemd, als ik op straat loop hoor ik heel vaak mensen Kavata naar me roepen maar ik weet helemaal niet wie dat zijn!

P.s: Mijn verhalen worden steeds langer, als ik jullie verveel moet je het zeggen hoor!

P.s: Bedankt voor alle reacties! Echt leuk dat jullie zo geïnteresseerd zijn!