Heey allemaal!

De tijd gaat hier echt zo ontzettend snel! Nog even en ik zit weer in dat koude kikkerlandje! Maar ik heb al vernomen dat de sneeuw in Nederland nu zo langzamerhand wel aan het wegtrekken is.

Gelukkig is het hier vakantie en komen de kinderen weer allemaal terug! Erg leuk, want nu wordt het weer gezellig druk! De oudste kinderen gaan meestal op eigen houtje vanuit school naar het Centre toe, maar de jongere kinderen moeten natuurlijk opgehaald worden. Wij zijn ook een keer mee geweest naar een school voor gehandicapten om twee kinderen op te halen. Erg vreemd dat ze op deze school de geestelijk- en de lichamelijk gehandicapten bij elkaar stoppen. De kinderen die wij ophaalden waren geestelijk gehandicapt en heel erg lief. De hele reis terug waren ze aan het zingen. Op zich niet zo heel erg, maar je moet wel even bedenken dat het zo’n drie uur duurde voordat ze eindelijk stopten! Nouja, je kon in ieder geval niet beweren dat het ongezellig was!
We zijn de volgende dag ook nog even naar Wamunyu geweest. Dat is een plaatsje waar veel houtsnijwerk wordt gemaakt. Ik vind het erg knap dat ze hier zulke mooie dingen kunnen maken van hout.
Toen we in Nairobi waren hebben we voor de kinderen een puzzel gekocht van Afrika. Alle landen van Afrika staan er in en je moet ze op de goede plaats neerleggen. We bedachten dat dit wel een goede aankoop was, omdat de meeste kinderen niet eens op een kaart kunnen aanwijzen waar Kenia ligt. We laten ze nu de puzzel nog maken met een kaart van Afrika erbij. Maar langzamerhand willen we dat ze het zonder kaart gaan doen!
Sister Mary kwam nog met vervelend nieuws, want ze vertelde dat ze binnenkort weg zou gaan om les te geven op een universiteit in Nairobi. Ze wist dit al ongeveer twee maanden, maar ze vertelde dit pas vier dagen van tevoren aan ons! Tegen de kinderen zou ze het pas met Pasen vertellen dezelfde dag dat ze zou vertrekken. Ik weet niet of dit iets typisch Keniaans is, maar ik zag niet echt het praktisch nut van deze situatie in (wie vertelt nu zoiets op de laatste dag)
Met Pasen zijn we eerst naar de kerk geweest en toen we weer buiten stonden zagen we de zusters en de kinderen die allemaal terug uit school waren gekomen. Ik vond het erg leuk om iedereen weer te zien. Natuurlijk moesten we iedereen een hand geven waardoor ik me net de priester voelde die ook buiten stond om iedereen een vrolijk Pasen te wensen. Er kwamen heel veel kinderen naar me toe en ik bleef maar handen schudden. Ik had pas door dat ik Samuel een hand had gegeven toen hij al voorbij was! (de broer van Wangangi, van die moeder die haar kinderen wilde dumpen op het centre) We vroegen natuurlijk gelijk aan sister Mary wat ze met hem wilde gaan doen en of hij op het centre was. Ze legde ons uit dat hij de hele tijd wegloopt van het centre en ook thuis bij zijn tante. Daarom wist ze ook niet echt wat ze er mee aan moest. Ze heeft geprobeerd hem naar zijn tante te brengen, maar hij wil daar niet zijn en ook niet op het centre. Dus als hij liever op de straat is, weet ze ook verder niet wat ze daar aan kan doen. Gelukkig is zijn broertje wel zo slim om bij ons op te blijven. Ik hoop echt dat wij hem kunnen helpen, want hij moet eigenlijk gewoon naar school toe.
Vanuit de kerk gingen daarna naar het centre toe waar we met zijn allen Pasen gevierd hebben. Het leek een beetje op kerst, want we gingen weer buiten eten, waarna er weer hele lange toespraken gehouden werden. Ook werd er gezongen en gedanst. Toen kwam het moment dat sister Mary ging vertellen dat ze weg zou gaan. Sommige kinderen waren erg verdrietig toen ze het hoorden. Ik snapte nog steeds het nut niet van deze late vertel actie. Ze kreeg allemaal cadeautjes en Teuntje en ik gaven een notitieboekje met onze foto er op. Die avond hebben we nog even bij Park Side Vila (hotel naast ons) gegeten.
De volgende dag namen we heel veel gekookte eieren mee naar het centre. We gingen namelijk met de kinderen paaseieren beschilderen. We zetten alle tafels en stoelen buiten zodat ze lekker konden kliederen met de verf en hun ei. Iedereen deed mee en zelfs mama Agnes was helemaal geconcentreerd bezig met schilderen. Nadat alle eieren helemaal geverfd waren stuurden we iedereen naar binnen toe. We verstopten alle eieren en de kinderen konden ze gaan zoeken. Ze begrepen eerst niet dat de eieren ergens verstopt waren, maar nadat we het drie keer hadden uitgelegd begrepen ze het gelukkig en gingen ze enthousiast op zoek. Wonder boven wonder vonden ze alle eieren en gaven ze deze ook terug (meestal houden ze altijd wel iets achter) aan het einde gaven we iedereen een ei en konden we terugkijken op een erg geslaagde dag.

Ik voelde me na de paasdagen niet zo lekker dus bracht ik maar weer eens een bezoekje aan het ziekenhuis. Ik had koorts en was misselijk. Je moet hier gewoon altijd naar het ziekenhuis gaan als je ziek bent, want het kan natuurlijk altijd malaria zijn. Eenmaal in het ziekenhuis zeiden ze natuurlijk weer dat het malaria was. Dat kan wel kloppen omdat er vanwege de regen ook heel veel muggen zijn, maar volgens mij concluderen ze ook vaak malaria wanneer ze het even niet weten. Al met al is het beter om 10 keer in het ziekenhuis te concluderen dat je malaria hebt (ook al heb je het niet) dan dat je 1 keer malaria hebt en niet naar het ziekenhuis gaat. Daarom kreeg ik weer een lading pillen mee naar huis die ik op gezette tijden braaf in mijn keelgat kon laten glijden. Nou ja de rest van de week heb ik toen niet zoveel meer gedaan.
Aan het eind van de week voelde ik me gelukkig beter. Dit was maar goed ook, want Teuntje en ik maakte ons op vrijdag klaar om even een weekje vakantie te vieren in Mombasa! Vroeg in de ochtend liepen we dus naar het matatu station toe. Maar toen we halverwege waren zagen we de auto van het centre rijden met zuster Pascal er in. We vroegen waar ze heen moest en het bleek dat ze nog wat kinderen ging ophalen. Toevallig in de buurt van Machakos waar wij ook heen moesten! Even later zaten we dus in de auto op weg naar Machakos. Daar namen we de bus en na een rit van 8 uur kwamen we in Mombasa aan. Onderweg zagen we nog wat zebra’s en giraffe’s
In Mombasa hadden we echt een goede plek om te slapen. Bij het strand in een tent, waar je de apen door de bomen kon zien slingeren. We kwamen net op het goede moment aan, want er werd die dag een barbecue georganiseerd, dus zaten we even later met allemaal andere backpakkers rond een gezellig kampvuurtje. Het werd een erg gezellige avond en ik moest erg lachen om de Engelse eigenaar die er maar niet over uit kon dat Nederlanders zo lang zijn (niet dat hij me lang vond, maar het kwam zo ter sprake)
De volgende dag waren we lekker lui top het strand te vinden, je zag er bijna geen toeristen (die waren zeker in hun ressort). Maar er waren des te meer Kenianen die met ons een gesprek aan probeerden te knopen. In het begin denk je dat ze gewoon een normaal gesprek willen voeren, maar later blijkt altijd dat ze je wat willen verkopen, of graag me je willen trouwen. Op zich wel grappig hoor, maar soms wel vermoeiend. ’s Avonds zijn we met alle backpakkers uit eten geweest bij een pizzeria. Vreemd om eindelijk weer eens een goede pizza te eten.
Op de plek waar wij zaten liepen ook allemaal Masai rond. (met van die gaten in hun oren enzo) Een Masai nodigde me uit om een bezoekje te brengen aan zijn dorp. Dat leek me wel erg leuk, want ze zouden ook gaan dansen en zingen voor ons. Er gingen ook twee mensen mee die we hadden ontmoet. Eenmaal in het dorp (het bleek wel heel erg toeristisch want je moest entree betalen) werd er op een aparte manier voor ons gezongen en voor ons gedanst. Wij deden ook mee en het was erg grappig. Natuurlijk gingen ze ook met zijn allen voor ons springen. (jaja eindelijk;-)) Het leek net of ze op een trampoline stonden, zo hoog gingen ze!
Daarna konden we zien hoe ze met een stokje vuur maakten (erg snel). In hun huis zagen we waar ze sliepen en kookten, het zag er allemaal nogal donker en krapjes uit. Natuurlijk kon ik het niet nalaten om te vragen of ze ook een leeuw gedood hadden. Ze vertelden dat ze dit allemaal gedaan hadden, sommigen hadden er zelfs meerdere gedood! Ik dacht dat het nu verboden was, maar ze doen het blijkbaar dus nog steeds. We zijn na dit bezoek nog even naar het strand geweest. Ik heb me uiteindelijk toch laten overhalen door een Keniaan en op het strand heb ik een paar kokosnoten gekocht (nee, ik ben niet op huwelijksaanzoeken in gegaan). Even later zaten Teuntje en ik dus op het strand en dronken we kokosmelk uit een kokosnoot met een rietje. Wat wil je nog meer! ’s Avonds nog even in de bar geweest van de plek waar we sliepen. We werden hierbij vergezeld door twee schattige aapjes die het fruit kwamen opeten dat speciaal voor hen was neergezet.
De volgende morgen gingen we snorkelen. Ik had namelijk een goede deal gesloten met een Keniaan die op het strand liep. Hij zou ons meenemen in zijn bootje naar een plek waar je goed kon snorkelen. Hij hield zich keurig aan de afspraak en even later voeren we in een gammel bootje een stuk de zee op. Even later kwamen we op een plek met veel koraal en prachtige vissen. Deze keer zag ik veel meer dan toen ik de vorige keer gesnorkeld had in Mombasa en er waren gelukkig ook geen planten die je konden steken in het water (zie: ‘verjaardag op een wit strand’). ’s Avonds zijn we even uit eten geweest in een strandtent en hebben we daar nog even een drankje gedaan.
Onze laatste dag aan het strand was het aan het regenen! Het leek er niet op dat het ooit op zou houden, dus hebben we maar even wat gewinkeld met een Engels meisje. Ze was alleen omdat haar vriendin onverwacht naar huis moest. We vonden het erg sneu voor haar en hebben de rest van de dag met haar doorgebracht. Het werd erg gezellig en ‘s avonds zijn we ook me haar uit eten geweest.
Het weer was de volgende dag niet veel beter, maar wij bleven gelukkig niet aan het strand, want we waren van plan om de laatste twee dagen de stad even te verkennen. Opgepropt in een matatu reden we dus naar de stad toe. Daar vonden we een leuk guesthouse waar we onze spullen even dumpten om daarna de stad door te struinen. We wilden ook graag naar de bioscoop toe en we vroegen aan iemand de weg. Hij legde ons uit hoe we er moesten komen met matatu’s. Het was nogal een ingewikkelde uitleg dus toen hij de vraagtekens op onze gezichten zag, ging hij gewoon met ons mee om de weg te wijzen! Zo aardig de mensen hier. Toen we in de bioscoopzaal zaten en de reclame begon, kwam er ineens in beeld: sta nu allemaal op voor het volkslied’. Ik dacht dat het een komische grap was, maar toen iedereen om ons heen ging staan, deden wij dat ook maar. Het volkslied werd gespeeld, en daarna ging iedereen weer zitten. Ik moest hier erg om lachen maar iedereen om me heen scheen het doodnormaal te vinden. De rest van de film verliep zonder andere rare omstandigheden.
De volgende dag wilden we het oude stadsgedeelte van Mombasa even gaan bekijken. We begonnen eerst bij Fort Jezus. Dit was een oud fort waar ze vroeger slaven in opsloten om te verschepen. Erg raar om je voor te stellen dat dit echt gebeurd is. Daarna liepen we door allemaal oude straatjes en steegjes, naar de markt toe. Ik vind het echt leuk om hier over de markt te lopen. Je moet natuurlijk van iedereen wat kopen en het is erg grappig om af te dingen. Er was ook een markt waar ze kruiden en specerijen verkochten. Hier was zelfs iemand die als een soort gids voor ons uit liep en de hele tijd vroeg: ‘heb je dit al geproefd en dit? En dit?’. Nadat we van alles hadden geproefd en aan nog meer dingen hadden geroken, vonden we het wel weer tijd om weg te gaan, maar niet voordat ik aan mijn mouw werd getrokken door een man die met een serieuze blik in zijn ogen 50 (!) kamelen voor Teuntje bood. We zijn uiteindelijk toch maar niet op zijn aanbod in gegaan en lieten de man teleurgesteld achter. ‘s Avonds zijn we nog even naar een leuke discotheek in de buurt geweest.
Daarna was het alweer tijd om weer terug naar Kitui te gaan. Erg jammer maar het was wel een geslaagde vakantie. We zaten voor in de bus, zodat we deze keer de dieren op de weg goed konden zien. Jammer genoeg was er niet zoveel te zien en zagen we alleen twee overstekende zebra’s. Ik begin er al aan te wennen.

Liefs,
Kavata

Ps: De kinderen waren erg blij dat we weer terug waren en ze hebben mijn haar heel mooi ingevlochten.

Ps: Als het goed is kom ik vrijdagavond 14 mei om 22.10 aan op Schiphol. Ik hoop dat de vliegtuigen binnenkort weer gaan vliegen!!

Ps: We gaan waarschijnlijk niet meer de straat op om nieuwe kinderen te werven! Dat vind ik wel erg jammer want het leek me erg leuk om een keer mee te maken!