Heey allemaal!

Dit is dan alweer mijn allerlaatste berichtje! Deze keer schrijf ik vanuit Nederland achter mijn eigen vertrouwde bureau. Dus geen gehannes meer met de laptop op schoot, op zoek naar een comfortabele houding en wat inspiratie. Nee, vandaag kijk ik weer uit mijn oude vertrouwde raam naar de (dikke) Nederlandse koeien in de wei die staan te herkauwen op gras dat we hier in Nederland in overvloed hebben. Het is raar om weer thuis te zijn, want alles is hier zo anders dan in Kenia. Het is hier zo rustig op straat. Ik dacht dat ik het irritant vond om de hele tijd achterna geroepen (en gezeten) te worden door enthousiaste kinderen (en volwassenen). Maar wanneer ik hier op straat fiets, ziet alles er wel heel saai en onlevendig uit. Er is bijna niemand op straat. Hallo! Waar is iedereen gebleven?!

De laatste keer schreef ik dat ik met Mara door Kenia zou gaan reizen. Haar eerste ervaring met reizen moest natuurlijk in een matatu! Vanuit Kitui reden we in een matatu naar Nairobi Ik zat met Mara voorin zodat ze alles goed kon overzien. Dit was misschien niet zo’n handig idee want ze zat de halve reis met haar ogen dicht, omdat de chauffeur echt als een malloot reed. In Nairobi zijn we naar het giraffe centre geweest waar we giraffes gevoerd hebben en hilarische foto’s hebben gemaakt. We bleven bij de zusters in Nairobi slapen (erg handig die connecties). Waar we de volgende dag opgehaald werden door een safari busje waarmee we een safari tour door een park genaamd: Masai Mara gingen maken (geprobeerd korting te krijgen omdat Mara ook zo heet maar dit lukte helaas niet). Masai Mara was echt een geweldig park en we hebben zo veel wilde dieren gezien! Ik voelde me net alsof ik in The Lion King was beland. We verbleven drie dagen in dit park en we sliepen in een tent (met badkamer en gewone bedden dus het was eigenlijk meer een bungalow). We hadden ook een privé kok die de hele tijd dacht dat we uitgehongerd
waren ofzo, want hij maakte echt zo veel eten voor ons! We bezochten ook nog de Mara rivier die niemand durft over te steken omdat er gevaarlijke nijlpaarden en krokodillen in rondzwemmen. We gingen bij de rivier ook even lunchen waar erg schattige aapjes waren. Mara lag helemaal in een deuk toen ze zag dat zo’n schattig aapje de lunch van een man afpakte. Toen een erg brutale aap een banaan uit haar handen rukte keek ze zo beteuterd dat ik het op mijn beurt niet meer hield van het lachen. We bezochten ook nog een Masai dorp waar de mannen voor ons gingen dansen en uitbundig voor ons in de lucht sprongen. Ik vond het erg indrukwekkend om te zien dat deze mensen echt in deze kleine hutjes leefden (in de koeienstront) en besefte des te meer dat we het in Nederland toch wel erg goed hebben. De kinderen lopen hier al van jongs af aan met de koeien naar stukken grond waar nog een beetje gras te vinden is. 

Op de terugweg reden we met een Nederlandse journalist en een fotograaf mee naar Nairobi. Ze hadden drie dagen met deze Masai kinderen en hun koeien meegelopen en konden ons hierover dus veel vertellen. De fotograaf die mee was had ook veel vrijwilligerswerk gedaan in Kenia, maar hij vroeg zich af of hij nou werkelijk van praktisch nut geweest was, of dat het 

Het antwoord moet ik mezelf nog steeds schuldig blijven. Waarschijnlijk heb ik niet zo’n heel groot verschil gemaakt, maar ik hoop wel een klein beetje. Wat ik wel weet is dat dit een onvergetelijke ervaring was en ik zou het zo weer doen.eigenlijk iets is wat je doet voor je zelf. Deze vraag hield me ook wel erg bezig, want ik ging naar Kenia met de gedachte dat ik iets voor anderen kon betekenen. Maar ben ik daar eigenlijk wel in geslaagd? Wat was het praktisch nut hier van? Heb ik iets voor andere mensen betekend of heb ik zelf het meeste geleerd? 

Vanuit Nairobi ben ik met Mara op de bus gestapt naar Mombassa. Ze bleef zich maar over dingen verbazen in de bus waar ik allang aan gewend was. Bijvoorbeeld dat de kippen mee in de bus gingen en dat de kinderen in de hete busrit van 8 uur geen enkele keer aan het zeuren waren. We kwamen erg laat aan in Mombassa dus moesten we een taxi nemen naar Diani beach, waar ik een tent gereserveerd had voor ons tweeën. Maar natuurlijk kon ik met mijn afding skills een cottage regelen voor 4 personen (waar we dus met zijn tweeën in zaten) voor een erg goede prijs! Het was erg gezellig in Mombassa en gelukkig was het niet te heet (al dacht Mara hier anders over die het vreselijk warm had). We hebben veel grappige mensen ontmoet waar we mee uit gingen en leuke dingen mee deden. Een keer regende het helaas, maar toen gingen we naar een klein dorpje toe waar we een rondleiding kregen van een aardige jongen. Het was erg raar om te zien dat heel veel huizen gewoon onder water stonden vanwege de regen. Ook zagen we een huis dat ingestort was, omdat het zo hard geregend had. Drie bewoners lagen hierdoor ook in het ziekenhuis. Gelukkig was het de volgende dag weer prachtig weer en konden we lekker op het strand liggen. We hebben toen ook op een kameel gereden. Aan het einde van de middag zijn we de stad in gegaan, want ik wilde Mara natuurlijk ook daar alles laten zien. Toen we uit onze tuctuc stapte rende er gelijk een man op ons af, die ons rond wilde leiden. Natuurlijk willen ze daar allemaal geld voor, maar hij gaf ons een hele goede rondleiding en hij liet ons ook een Hindoeïstische tempel zien, die we ook bezochten. Met een oranje stip op ons hoofd gingen we dus weer terug naar Diani beach. De volgende dag moesten we weer vroeg op (Mara zeurde de hele tijd dat ze niet kon uitslapen, maar ik wilde haar gewoon alles laten zien!) omdat we dolfijnen gingen spotten! We stapten dus op een soort piratenschip die ons naar een plek op de zee voer waar je echt prachtig kon snorkelen! Het was zo mooi, en ik wees Mara de hele tijd dingen aan die het nogal irritant vond dat ik daarbij steeds aan haar arm rukte. Op een gegeven moment zagen we zelfs een hele grote schildpad waar we allemaal achteraan zwommen! Er kwam ook nog een pijlstaartrog voorbij die ik van een afstandje bestudeerde, omdat het me nogal gevaarlijk leek. (de man die met ons mee zwom zei de hele tijd dat het niet gevaarlijk was). Jammer genoeg zagen we geen dolfijnen deze keer, maar dat vonden we niet erg omdat de vissen onder water adembenemend mooi waren geweest. We kregen toen nog een krab als lunch, er lag een soort knuppel naast maar ik wist mijn god niet hoe je dat ding open moest breken. Gelukkig deed iemand het voor zodat we even later ijverig met onze knuppel op de krap konden aanvallen. ’s Avonds aten we bij onze cottage waar halverwege het licht uit viel (en ik daardoor sambal in plaats van ketchup over mijn patat gooide). We gingen de volgende dag weer naar Nairobi toe, waar ik met Mara naar het olifantenweeshuis ben gegaan. De olifantjes kregen hier te drinken uit een fles en Mara vond het maar wat schattig. Al begreep ze niet echt dat olifanten het niet leuk vinden als je de hele tijd hun slurf vastpakt. We kregen daarna een rondleiding door Kibera van Mutiso mijn taxi chauffeur vriend van Nairobi. Na deze indrukwekkende rondleiding gingen we ergens iets eten in een dubieus tentje waar je de kip zelf moest uitzoeken en ze hem daarna op een vuurtje roosterden. Alles word dan op een hoop op je tafel gelegd waarna je het lekker met je handen op kunt peuzelen. Mutiso zette ons af in de stad waar we de laatste souvenirs nog even snel insloegen. We namen een taxi naar een restaurant, waar we hadden gehoord dat je er krokodil kon eten. Het was erg grappig om het een keer te eten, maar de krokodil had een hele aparte vis/kip smaak (niet lekker). We kregen ook kameel, die te oud was want je kon hem bijna niet doorslikken. We sliepen de weer bij de zusters en de volgende dag was het weer tijd om naar huis te gaan! Ik vond het erg raar om te vertrekken, maar had er van de andere kant ook erg veel zin in! Op het vliegveld kwamen we Teuntje en haar ouders weer tegen en stapten we gezamenlijk weer op het vliegtuig terug naar Nederland.

Eenmaal op Schiphol stond er al een heel ontvangstcomité op me te wachten. Ik vond het natuurlijk ontzettend leuk om mijn Familie en vrienden daar weer te zien (al was er eentje van karton gemaakt). Maar ook raar dat mijn Keniaanse avontuur (zo snel) al voorbij was! Natuurlijk mis ik Kenia wel een beetje maar in Nederland leven heeft ook zo zijn voordelen. Het is namelijk erg prettig dat de insecten hier niet zo groot zijn uitgevallen. Ik hoef die vieze beesten nu niet meer met een roe hardhandig de deur uit te vegen (of bang te zijn dat ze in mijn bed kruipen). Een ander voordeel is dat de mensen hier normaal kunnen rijden. Ik zie nu het nut van goede rijlessen in. Nu kan ik lekker achterover zitten in een auto zonder me zorgen te maken of ik de rit wel of niet zal overleven. De wegen zijn hier ook stukken beter, waardoor je niet de hele tijd met je hoofd tegen het dak van de auto aan vliegt. Het is lekker om ‘s morgens weer een broodje kaas te eten (op een boterham die niet uit elkaar valt) en al die andere Nederlandse dingen die ik erg had gemist. Maar de Keniaanse recepten heb ik onthouden, dus die kan ik nu ook hier gaan maken! Ja, het is goed om weer thuis te zijn, maar ik zal iedereen in Kenia nooit vergeten!

Liefs,
Kava (oh nee, nu heet ik weer gewoon) Sanne.

Ps: Ik heb echt teveel foto’s gemaakt. Het past allemaal niet in mijn plakboek!